5 vragen aan Joel Morrison

Reflex Gallery in Amsterdam is het toneel van de eerste Benelux-expositie van de Amerikaanse beeldhouwer Joel Morrison (40) uit Los Angeles. Zijn handelsmerk: alledaagse objecten in staal, met een unieke twist.

1. Hoe moet het Nederlandse publiek jouw werk zien?
'Het is Amerikaanse kunst. De expositie laat het oppervlakkige Amerika zien, dat ook heel complex kan zijn. Die tweezijdigheid probeer ik ook in mijn werk te laten zien. Een product dat er op het eerste gezicht uitziet als de belichaming van industriële luxe, maar als je er goed naar kijkt ook een kritiek is op de onverzadigbare consumptiemaatschappij.'

2. Hoe Amerikaans is je werk?
'Het productieproces is voor mij nog wel het meest Amerikaans, want ik laat mij inspireren door de ambachtslui die uit Zuid-Amerika, India en Azië naar de VS zijn gekomen en hier dingen maken. Deze producten verwerk ik dan weer in mijn stukken. De stainless steel sculpturen die ik in Amsterdam laat zien zijn het resultaat van de Mexicaanse straatcultuur die ik in LA tegenkom.'

3. Wat is je meest favoriete stuk?
'Dat is Reaganomic Youth (Version 2) uit 2012. Een winkelwagentje voor kinderen met daarin een opgeblazen weerballon. Ik zal je mijn hele gedachtegang besparen, maar deze staat voor mij symbool voor de verantwoordelijkheid die wij als Verenigde Staten voelen - en ook vaak nemen - voor de rest van de wereld.'

4. Is het moeilijker of makkelijker tegenwoordig door te breken als kunstenaar?
'Het ligt eraan. Als je introvert bent, dan is het moeilijker doorbreken. Maar heb je gevoel voor een beetje glamour, weet je de sociale media goed te bespelen en kun je jezelf neerzetten als merk, dan is het tegenwoordig veel makkelijker dan vroeger.'

5. Hoe is de kunstwereld veranderd?
'Ik ben begonnen met kunsthandelaar Leo Castelli. Een curator, verkoper, inspirator en pr-agent. De Leo's zorgden er vroeger voor dat je je als kunstenaar ontwikkelde en organisch werkte aan een 50-jarige carrière. Nu heb je talloze fairs, biënnales en veilingen en moet de kunstenaar meerdere rollen aannemen. Als pr-figuur, curator, speculant. Ik ben enorm dankbaar dat ik de 'oude stijl' nog heb meegemaakt, weg van zaken en de wereldeconomie, maar kijkend en vertrouwend op mensen als Leo Castelli.'